Worldlog Week 13 – 2009

Waar je als beginnende partij voor de dieren voortdurend tegenaan zult lopen is het verwijt dat je onvoldoende afstand neemt van gewelddadig dierenactivisme. Niet omdat dat zo is, maar omdat mensen verwachten dat je er om de andere zin afstand van neemt. Omdat dierenactivisten de nieuwe groep verdachten zijn, die worden beschouwd als subversief, gezagsondermijnend of maatschappij-omverwerpend. Onze senator, Niko Koffeman, schreef daar afgelopen week een opinie-artikel over voor het Nederlandse dagblad TROUW, dat ik graag met jullie wil delen:

Mensen gaan op een extreme wijze met dieren om. Ze stellen de lichamen van dieren bij vol bewustzijn ter beschikking van de wetenschap, ze gebruiken dieren als levende schietschijven, ze doden miljoenen eendagskuikens alleen omdat die van het mannelijk geslacht zijn, ze dwangvoederen ganzen tot hun levers opzwellen tot tienmaal de normale grootte, ze martelen stieren als volksvermaak. Nederland heeft als meest veedichte land ter wereld geen schone handen. Je kunt het aan onze weilanden niet meer aflezen, maar in onze veehouderij lijden en sterven elk jaar 500 miljoen dieren.

Steeds meer mensen wensen zich daar niet bij neer te leggen. Zij zien dat het leven van een dier voor dat dier van net zo grote waarde is als het leven van de mens voor de mens is. Nederland kent ruim 4 miljoen georganiseerde dieren-, natuur-, en milieubeschermers, en heeft als eerste land ter wereld een partij voor de dieren met inmiddels 20 volksvertegenwoordigers.

Maar Nederland heeft tegelijk een parlement dat de paling in koelen bloede laat uitsterven. Vanwege de kortetermijnbelangen van vissers en broodje-paling-eters. En dus ontstaan er fricties. En verwijten van extremisme. Een woord dat altijd nauw samenhangt met de zienswijze van de gebruiker ervan. Voor sommigen is het extreem om een partij op te richten die niet de mens centraal stelt, maar de dieren, de natuur en het milieu.
Voor anderen is het extreem om boeren toe te staan om zoveel antibiotica te gebruiken dat daarmee de volksgezondheid in gevaar komt als gevolg van massale MRSA besmettingen bij mens en dier. Om de vleessector toe te staan met salmonella en campylobacter besmette producten te leveren, waardoor elk jaar honderden mensen sterven en honderdduizenden mensen ziek worden. Of om een door de WHO voorspelde H5N1 pandemie met miljoenen verwachte slachtoffers, slechts voor te bereiden met een scenario van de ‘ellebooggroet’ om besmetting tegen te gaan. We weten van het Planbureau voor de Leefomgeving dat de kosten van de bitter noodzakelijke klimaatbeheersing met 50-70% omlaag kunnen bij een serieus beleid om de vleesconsumptie te verminderen, maar de regering blijft uitgaan van ‘na ons de zondvloed’.

Dát is de voedingsbodem die een zeer klein deel van de 4 miljoen dieren-, natuur- en milieu-activisten, aanzet tot wetsovertreding. Wie de AIVD rapportages daarover leest, moet concluderen dat het om niet meer dan pakweg 0,025 promille van de mensen die opkomen voor dieren, natuur en milieu kan gaan. Hun wetsovertreding moet worden afgewezen, maar het huidig juridisch kader biedt de overheid voldoende handvatten ertegen op te treden. Met terrorisme heeft het niets van doen en de uitvergroting ervan is buitenproportioneel, ook voor wie elke vorm van geweld afwijst, zoals de Partij voor de Dieren doet.

Vrij naar Tertullianus zou je kunnen zeggen dat het bloed van de proefdieren, de prooidieren en de productiedieren het zaad van het activisme is.

Mensen die voor de belangen van dieren opkomen zijn geen criminelen. En zouden ook niet gecriminaliseerd moeten worden door ze contracten te laten tekenen waarin ze zich trouw aan de wet moeten verklaren. En ze zouden ook niet voortdurend lastig gevallen moeten worden met de vraag “wat zíj nou vinden van dat radicale dierenactivisme”.

Zoals van vertegenwoordigers van de Liberale partij niet gevraagd wordt bij contract afstand te nemen van het graaigedrag bij banken en verzekeraars, zo ligt het niet voor de hand dierenbeschermers te wantrouwen wegens hun mededogen voor dieren.

De overheid heeft als taak om verdachten van misdrijven op te sporen en te berechten. Niet om verdachtmakingen te uiten jegens wie dan ook.

Niko Koffeman, lid van de Eerste Kamer voor de Partij voor de Dieren.

Nog een leuk nieuwtje, afgelopen week organiseerde het Spaanse blad 20 minutos een verkiezing van wie de ‘mooiste’ politici ter wereld zouden zijn. En wat denk je, ik sta op 15e plaats! En er kan nog gestemd worden 😉

Gek eigenlijk dat in deze verkiezing mooie politici per definitie vrouwen zijn. Nou ja, ik zie Spanjaarden liever naar vrouwen kijken dan naar stierenvechten…

Tot volgende week

One of the accusations you will continually face as a new party for the animals is that you don’t distance yourself from violent animal activism. Not because this is the case, but because people expect you to distance yourself from them on all levels. Because animal activists are the new usual suspects, considered subversive, undermining of authority or socially disruptive. Our senator, Niko Koffeman, wrote an op-ed for the Dutch daily newspaper TROUW that I would like to share with you:

People’s behaviour towards animals is extreme. They fully knowingly surrender the bodies of animals to science, they use animals as living, moving targets, they murder millions of day-old chicks just because they are male, they force-feed geese until their livers swell up to ten times their normal size, they torture bulls as a form of public entertainment. As the world’s most cattle-dense country, the Netherlands hardly has clean hands either. Although you could not tell by looking at our pastures, our cattle-rearing industry is responsible for the deaths of 500 million animals each year.

More and more people are no longer willing to accept this situation. They realize that, for an animal, its life has just as much value as the life of a person has for the individual concerned. The Netherlands has more than 4 members of animal, nature and environmental organisations, and is the first country in the world to launch a party for the animals which now has 20 elected representatives.

Yet at the same time, the Netherlands’ parliament also permits eels to be driven to extinction in cold blood. All because of the short-term interests of fishermen and fans of eel sandwiches. And so tensions arise, as well as accusations of extremism, a word that is always very tied into the perceptions of the person using it. For some, ‘extreme’ is setting up a party that does not focus on people, but on animals, nature and the environment.

For others, ‘extreme’ is allowing farmers to use so many antibiotics that public health is put at risk as a result of massive MRSA infections among people and animals. ‘Extreme’ is allowing the meat industry to sell products infected with salmonella and campylobacter, which causes the deaths of hundreds and the illness of thousands more each year. Or to prepare for the H5N1 pandemic, predicted by the WHO to affect millions, with only a scenario involving the “elbow bump” greeting to counter infection. We know from the Netherlands Environmental Assessment Agency that the costs of urgently needed climate control could be 50-70% lower if we seriously attempted to reduce meat consumption. Yet the government’s attitude is one of “eat, drink and be merry, for tomorrow we die”.

It is this that motivates a very small percentage of the 4 million animal, nature and environmental activists to break the law. Anyone who reads General Intelligence and Security Service (AIVD) reports on the subject will conclude that these activists represent no more than a tiny fraction of people who fight for the rights of animals, nature and the environment. Their law-breaking must be condemned and our legal system does provide the government with ample instruments to tackle the issue. This has nothing to do with terrorism, and any comparison to terrorism is an obvious exaggeration to anyone, including those that reject any form of violence, such as the Party for the Animals.

To paraphrase Tertullianus, in the blood of laboratory animals, food animals and production animals lie the seeds of activism.

People who stand up for the rights of animals are not criminals. And they should not be criminalized having to sign contracts in which they declare they allegiance to the law. And neither should they be constantly harassed with the question: “and what do you think of radical animal activism.”

Just as representatives of the Liberal Party in the Netherlands are not asked to contractually distance themselves from the culture of greed at banks and insurance companies, those who support animal rights should not be distrusted out of hand because of their sympathy for animals.

The job of the government is track down and try suspected felons and not to engage in imputation or insinuation against anyone.

Niko Koffeman, Party for the Animals senator in the Dutch Upper House of Parliament.

More news: last week, Spanish magazine ‘20 minutos’ held an election for the world’s ‘most beautiful’ politicians. And wouldn’t you know it, I currently hold the 15th spot! And you can still vote 😉
A little odd, actually, that this election assumes beautiful politicians necessarily have to be women. Well, in any case, I’d rather see Spaniards women-watching than bull-fighting.

Till next week