Esthers blog: Spannende verkiezingen en moedige mensen
We zitten midden in verkiezingstijd! Tussen 15 en 17 maart mogen Nederlanders stemmen voor de verkiezingen van de Tweede Kamer. Samen met het team van de Partij voor de Dieren voer ik vele gesprekken over de mooie ideeën die onze partij heeft om de wereld groener, diervriendelijker en eerlijker te maken. Hier kan je in dertien (!) talen in het kort lezen wat onze ideeën zijn. Mocht je meer willen weten, dan kan je ons volledige verkiezingsprogramma “Plan B - Idealisme is het nieuwe realisme” hier in het Engels lezen. Als je mensen kent die in Nederland mogen stemmen, stuur ze vooral een link naar ons plan!
Ik ben heel trots op al onze vrijwilligers die met onder andere het plakken van posters en het organiseren van evenementen er alles aan doen om zoveel mogelijk mensen straks op de Partij voor de Dieren te laten stemmen. Team work!
En kijk nou naar ons 100% elektrische Partij voor de Dieren- busje, waarmee ik voor de campagne door het hele land mag reizen. Geweldig, toch?
Het 100% elektrische campagnebusje van de Partij voor de Dieren.
Tegen de kiezers zeggen we: de komende verkiezingen zijn de kans van je leven. Wetenschappers geven ons hooguit nog tien jaar om levensgevaarlijke klimaatschade te voorkomen. De Britse krant The Guardian heeft uitgerekend dat als de temperatuur op aarde met 2 of 3 graden Celsius stijgt, dat wereldwijd 25.000 miljard euro kost. Dus ook economisch gezien is het veel verstandiger om nu moed te tonen en echte maatregelen te treffen. En dat is precies wat de Partij voor de Dieren wil.
Stoppen van de vee-industrie is letterlijk van levensbelang
De vreselijke gevolgen van corona-pandemie zijn nog steeds voelbaar. In mijn recent verschenen boek “Dieren kunnen de pest krijgen. En dan?” (binnenkort in het Engels als e-book verkrijgbaar) leg ik uit hoe we in de toekomst zulke pandemieën kunnen voorkomen. Het boek volgt wat virologen al jaren zeggen: de twee grote risicofactoren voor pandemieën zoals corona zijn de intensieve veehouderij en vernietiging van de natuur. Beide komen voort uit hetzelfde paradigma: de mens die vergeet dat hij onderdeel is van de natuur, geen alleenheerser die met alle andere soorten op aarde kan doen wat hij wil.
Volgens virologen is de kans groot dat onze intensieve veehouderij een nieuwe pandemie zal veroorzaken. In Nederland heerst in kippenstallen steeds een vogelgriepvirus, dat slechts een paar stappen nodig heeft om te muteren in een virus dat van vogel op mens overspringt. Afgelopen week werd bekend dat dit gevaarlijke vogelgriepvirus in Rusland al is overgesprongen naar de mens. Als zo’n vogelgriepvirus eenmaal losbreekt en zich van mens tot mens verspreidt, dan is een nieuwe pandemie een feit. Dat zagen we ook bij het coronavirus. Ondanks deze risico’s voor de gezondheid, werkt Nederland actief mee aan het opbouwen van de vee-industrie in andere landen: van Rusland tot Marokko. Dat moet stoppen.
Esther plakt verkiezingsposters met vrijwilligers.
Alleen het drastisch verlagen van het aantal dieren in de veehouderij, kan onze volksgezondheid, natuur en planeet beschermen. Twee derde van de grond in Nederland wordt nu gebruikt voor landbouw en meeste daarvan voor de veehouderij. Als we 75 procent minder dieren gaan fokken, komt er zeker 10 procent land vrij. Minstens 90 procent daarvan willen we teruggeven aan de natuur en de biodiversiteit herstellen. De grond die overblijft, kunnen we gebruiken om duurzame woningen te bouwen om alle mensen een dak boven het hoofd te bieden. Zo wint iedereen: dieren, mensen en onze planeet.
De krimp van de veehouderij betekent uiteindelijk ook minder kosten voor de maatschappij. De vee-industrie zorgt voor 6,4 miljard euro aan maatschappelijke kosten in Nederland. En elke euro die Nederlands varkensvlees oplevert, gaat gepaard met 4,59 euro aan kosten die door de rest van de wereldbevolking gedragen worden. Onverantwoord.
Gelukkig krijgen we steeds meer politieke partijen mee in onze voorstellen om de intensieve veehouderij aan banden te leggen.
Positieve verandering vraagt om moed
Esther Ouwehand met koe Hermien die ooit door de Partij voor de Dieren is gered van de slacht.
Op mijn zestiende zag ik een programma over diertransporten. Ik zag hoe koeien niet meer op hun benen konden staan en toch een vrachtwagen werden ingeschopt, om naar het slachthuis te gaan. Ik stopte daarna met het eten van dieren en inmiddels ben ik vegan. Wij mensen hebben een enorm talent om te vluchten voor de pijnlijke realiteit. Terwijl het juist moed vraagt de realiteit te erkennen en te kiezen voor gedragsverandering. Na het zien van die beelden kon ik niet meer vluchten. Ik wilde niet meewerken aan dat wrede systeem.
Ik ben inmiddels 44 jaar en helaas vinden die gruwelijke diertransporten nog steeds plaats. Het meest recente voorbeeld: twee schepen met bijna 3000 koeien, bedoeld voor export naar het Midden-Oosten, die minstens twee maanden dobberen op zee. Een van de schepen bevindt zich vlakbij een Cypriotische haven en een andere bij een Spaanse haven. De zoveelste ramp waarbij dieren door een hel gaan.
Gelukkig is er sinds ik 16 was ook iets belangrijks veranderd: de Partij voor de Dieren is nu op alle politieke niveaus vertegenwoordigd en we werken samen met onze 19 zusterpartijen wereldwijd aan positieve verandering. Onze Europarlementariër Anja Hazekamp heeft met spoedvragen van de Europese Commissie geëist dat de dieren zo snel mogelijk de nodige medische zorg krijgen. Ook heeft ze in een brief aan Eurocommissaris Kyriakides opnieuw aangedrongen op een totaalverbod op het exporteren van levende dieren buiten de Europese Unie. Daarnaast heeft onze zusterpartij Animal Party Cyprus de Cypriotische regering gevraagd om actie te ondernemen.
In 2020 is dankzij onze inzet eindelijk een Europese onderzoekscommissie naar diertransporten opgezet. Die gaat er hopelijk toe leiden dat er een einde komt aan het gruwelijke lijden van de miljoenen dieren die elke dag levend op transport worden gezet.
Ten slotte nog heel goed nieuws uit Australië: dolfinaria worden verboden in de staat New South Wales! Mede dankzij de inzet van onze zusterpartij Animal Justice Party, zullen dolfijnen daar straks nooit meer in veel te kleine zwembaden moeten lijden en gedwongen kunstjes moeten doen voor menselijk vermaak. Van de zes Australische staten is er nu nog maar één (Queensland) over die dolfinaria toestaat. Op naar vrijheid voor alle dieren!
Tot eind maart!
Esther Ouwehand