Worldlog Week 35 – 2009

Vorige week maakte een professor bestuurskunde zich in de kranten zorgen over de democratie in Nederland en gebruikte de opkomst van de Partij voor de Dieren als voorbeeld van de slechte staat van de parlementaire democratie. Ik wil mijn antwoord aan hem graag met je delen, omdat dergelijke verwijten ook in jouw land zullen klinken als je een Partij voor de Dieren opricht. Professor Roel in 't Veld maakt zich zorgen over de democratie. Hij gebruikt zware termen als 'een dreigende vernietiging van onze democratie' en ziet in personalistische politiek en in de opkomst van wat hij one-issuepartijen noemt, 'zoals de Partij voor de Dieren', een bewijs van zijn gelijk. Het betoog van In 't Veld is tekenend voor de kortzichtigheid van de zittende politiek en de aan haar gelieerde wetenschappers en bestuurders. Nooit zou In 't Veld op het idee komen om zijn eigen sociaaldemocratische Partij van de Arbeid (PvdA) een one-issue partij te noemen, omdat ze immers maar één thema in haar naam voert. Van een partij als de PvdA is lang niet altijd op voorhand duidelijk wat ze vindt van bepaalde onderwerpen, zelfs niet waar die de arbeid betreffen. Niet waar het gaat om verhoging van de pensioenleeftijd, de fiscalisering van de pensioenen, bezuiniging op de zorgvoorzieningen. Maar ook niet waar het gaat om de aanschaf van nieuwe straaljagers, het NAVO-lidmaatschap van Georgië, het referendum, het parlementair onderzoek naar de inval in Irak, gratis openbaar vervoer voor middelbare scholieren, dubbele benoemingen bij het hoogste rechtscollege, de missie in Afghanistan. Kortom, kiezers hebben weinig houvast in het voorspellen van de wijze waarop ze door de zittende politiek gerepresenteerd zullen worden. En dat geldt niet alleen voor de Partij van de Arbeid, veel traditionele partijen voelen zich blijkbaar niet gebonden aan wat ze de kiezer in verkiezingstijd beloofden.

Professor Roel in ‘t Veld

Vervreemding
De traditionele politiek beweegt zich in een beperkt spectrum van grijstinten en vervreemdt juist daarmee de kiezer van zich. Dát vormt de reden dat partijen op de uiterste linker- en rechterflank profiteren van een zeer beweeglijke kiezersmarkt. En dat vormt bovendien de reden dat partijen met een geheel andere invalshoek kans van slagen hebben. De Partij voor de Dieren is inderdaad de eerste partij in de wereldgeschiedenis die niet de kortetermijnbelangen van de mens centraal stelt. Maar daarmee is zij allerminst weg te zetten als een 'one-issuepartij'.

Wie ziet hoeveel tijd en aandacht de traditionele partijen besteden aan de westerse mens en z'n geld, heeft meer aanleiding tot een dergelijke kwalificatie voor de overige partijen.

Brede visie
Waar blijft de brede visie op de samenhang tussen kredietcrisis, voedselcrisis, watercrisis, biodiversiteitcrisis, klimaatcrisis en de morele crisis die ons teistert? Kijk alleen eens naar de bedragen die uitgetrokken worden om het bank- en verzekeringswezen overeind te houden. Vergelijk ze met de bedragen die beschikbaar zijn voor een duurzame samenleving, en de conclusie is helder. We blijven doorgaan met kleingeld maken van de belangrijkste waarden die we kennen: schone lucht, een schone bodem, schoon water, biodiversiteit en een stabiel klimaat.

Verwoesting
De democratie is niet in gevaar door vermeende one-issuepartijen of personalistische politiek, maar doordat de politiek geen paal en perk stelt aan het feit dat de leefomgeving verwoest wordt op een onomkeerbare wijze. De mens is de enige levende soort die zich aan dergelijk kortzichtig gedrag schuldig maakt. De eigenschappen die mensen onderscheiden van dieren – meer intelligentie en de mogelijkheid tot het maken van moreel ethische keuzes- worden door de mens in zijn eigen nadeel aangewend. Met alle gevolgen van dien voor mens, dier, natuur, milieu en democratie. De calamiteiten die we als mensen over onszelf en andere levende wezens afroepen, leiden tot een onoverbrugbare kloof tussen de burger en de partijen die dachten of beweerden de belangen van die burger te behartigen.

In de Atheense volksvergadering, de Ecclesia, werd het belangrijk gevonden dat niet alleen het recht van de sterkste gold, maar ook het belang van de zwakste met nadruk aan bod kwam. Daar zou de democratie anno 2009 een voorbeeld aan kunnen nemen. De Partij voor de Dieren maakt haar keuzes op basis van de criteria duurzaamheid, mededogen, persoonlijke vrijheid en persoonlijke verantwoordelijk en ontwikkelde daarmee een zeer consistent stemgedrag in alle democratische lichamen (Tweede Kamer, Eerste Kamer, Provinciale Staten en waterschappen) waarin ze vertegenwoordigd is. De partij doet daar bovendien als enige uitvoerig verslag van in een jaarverslag van meer dan 900 pagina's.

Bestuurskundigen zouden er beter aan doen echte oplossingen aan te dragen voor het falen van de traditionele politieke partijen en de vervreemding van de kiezers die daaruit voortvloeit. Afwijzing van nieuwe democratische ontwikkelingen, zoals partijen voor mensen die bereid zijn verder te kijken dan hun eigen korte termijnbelangen, doet weinig creatief en vernieuwend aan.

Tot volgende week!

Last week a professor of public administration expressed his concern in the newspapers about the state of democracy in the Netherlands and he used the rise of the Party for the Animals as an example of the deteriorated state of parliamentary democracy. I would like to share my response with you, as you will also face similar reproaches if you set up a Party for the Animals in your own country. Professor Roel in ’t Veld is worried about the state of democracy. He uses such terms as 'an impending destruction of our democracy' and sees personalistic politics and the rise of what he calls ‘single issue parties’ such as the Party for the Animals as proof. In ‘t Veld’s argument is characteristic of the current political system's short-sightedness as well as that of the scientists and administrators attached thereto. In ’t Veld would not dream of calling his own social democratic party – The Labour Party (PvdA) a single issue party, as they do carry out more than one mission. Even with such parties as the PvdA, it’s not always clear what they believe on certain subjects, even on the topic of labour. Nor do we know where they stand on raising the age of retirement, the public funding of pensions, or cut backs in care provision. We also have no information on their stance on the acquisition of new jet fighters, Georgia's NATO membership, the parliamentary investigation into the attack on Iraq, free public transport for high school students, dual appointments at the highest court of law, or the mission in Afghanistan. To make a long story short, voters have no way of predicting the way in which their incumbent politicians will represent them. And that applies not only to the Labour Party – many traditional parties apparently do not feel obliged to provide the voters with what they promised during the run up to elections.

Professor Roel in ‘t Veld

Alienation
Traditional politics moves within a limited spectrum of greys, alienating the voter as a result. This is why the parties that lie to the extreme left and right hand sides of the spectrum are benefiting from the highly mobile voter's market. This is also the reason that parties that advocate an entirely different point of view have a chance to succeed. The Party for the Animals is indeed the first party in the history of the world to not focus on human short term needs. However, this is the reason it is set aside as a 'single issue party'.
Anyone who sees how much time and attention the traditional parties devote to westerners and their money has more reason to assign that moniker to the other parties.

Broad vision
Where is their broad vision on the connection between the credit crisis, food crisis, water crisis, biodiversity crisis, climate crisis and the moral crisis that plagues us? Just look the sums of money used to keep the banking and insurance industries afloat. Compare them to the funds available to ensure a sustainable society and the conclusion is foregone. We continue to fritter away the most important things we have: clean air, clean soil, clean water, biodiversity and a stable climate.

Destruction
Democracy is not under fire from supposed single issue parties or individual politics, but from politics that does not recognise the fact that we are irrevocably destroying our surroundings. Humans are the only living species guilty of this kind of short-sighted behaviour. Mankind has taken the qualities that separate man from the animals – higher intelligence and the ability to make moral and ethical choices – and turned them to our disadvantage. These actions have consequences for humans, animals, the environment and democracy. The calamities we as humans call down on ourselves and other living beings lead to an insurmountable chasm between citizens and the parties that thought to or claimed to serve their interests.

During the Ecclesia, the ancient Athens public assembly, they believed it important that not only the strongest speak but that the weakest also have their say. Democracy from the year 2009 could learn a thing or two from this example. The Party for the Animals makes its choices based on the criteria of sustainability, compassion, personal freedom and personal responsibility and therefore has developed a consistent voting pattern in all the democratic bodies in which it is represented, such as the Lower House, Upper House, Provincial States and district water boards. The party is moreover the only one to produce a comprehensive annual report of more than 900 pages.

Public administrators would be better served by providing real solutions to traditional political parties’ failures and the voter alienation that results. The rejection of new democratic developments, such as parties for people who are prepared to look further than their own short term needs, adds nothing creative or new.

See you next week!