Worldlog Week 44 – 2009

Deze week heb ik een oproep gedaan in Het Financieele Dagblad van Nederland om een einde te maken aan de Ponzipolitiek. Dat leverde zoveel reacties op, dat ik de oproep graag met jullie wil delen.

(Vertaling teksten van cartoonist Hein de Kort: Oude Indiaan tegen zijn kinderen: “kijk maar goed ‘hij die de toekomst heeft’ en ‘zij die de wereld zal erven’, eens zal dit alles van jullie zijn”. Kind: “Echt waar groot opperhoofd van de Ponzi’s ‘hij die zwetst uit nek met gespleten tong?)

De overeenkomst tussen de crisis in de sociale zekerheid, het omvallen van banken en de kap van het regenwoud: Ponzipolitiek. Leven op de zak van toekomstige generaties. We kunnen niet wachten tot de politiek ingrijpt, we moeten ingrijpen in de politiek.

Het ‘Ponzischema’ wordt beschreven in de novelle Little Dorrit (1855) van Dickens, waarin Merdle’s Bank duizenden mensen ruïneert bij een frauduleus faillissement.

Eenvoudig en kwaadaardig: deelnemers mogen geld inleggen tegen zeer hoge rendementen. Het geld wordt niet geïnvesteerd in renderende reproductie, maar in uitkering van schijnrendementen, wat nieuwe deelnemers lokt. We kennen het van piramidespelen. Het sprookje van snel rijk worden gebouwd op toetreding van nieuwe believers.
In de luchtkasteelmarketing van omvallenden banken boden bankiers aanzienlijk hogere spaarrentes en lagere hypotheekrentes dan markttechnisch verantwoord. En compenseerde de verliezen door deelnemers (die vaak nergens anders terecht konden door hun relatief zwakke financiële positie) op te zadelen met verzekeringsproducten tegen woekervoorwaarden in de vorm van koopsompolissen. Daarbij een voorschot nemend op stijgende huizenprijzen en lonen. Met provisies van 80% van de inleg, die meteen in de zakken van die bankiers. De Nederlandse premier Balkenende noemde één van die banken die failliet is gegaan, kort voor de val van de bank, onlangs ‘een voorbeeld voor ons allemaal'. 'Je speelt een geweldige rol in de financiële sector, zet je in voor sport en cultuur. Ik vind dat fantastisch. We zijn trots op je!'. De Nederlandse minister president toont daarmee zijn naïeve geloof in zichzelf-reproducerend-geld. Hij kan er premier mee blijven of zelfs de eerste president van Europa mee worden, zoals nu overal druk gefluisterd wordt. Omdat vrijwel alle politici geloven in bomen die tot in de hemel groeien, zelfs nu ze in snel tempo gekapt worden.

De exhibitionistische zelfverrijking van bankiers wordt gecompenseerd uit publieke middelen zodat burgers voortdurend slachtoffer worden van collectief falende politiek.

Neem het omslagstelsel van de ouderdomsvoorzieningen. Dat bepaalde in Nederland (en in veel andere landen) dat uitkeringen betaald zouden worden uit lopende premie-inkomsten. Ponzifraude verkocht als solidariteit. Waren er vanaf aanvang deugdelijke reserves aangelegd zou er geen vuiltje aan de lucht geweest zijn. In Nederland richtte de politiek in 1990 een AOWfonds op dat vanaf 2020 tot uitkering zou komen om de gevolgen van de vergrijzing op te vangen. Het bleek een virtueel fonds waarin op papier miljarden werden gespaard, maar niets werd gestort. Dáárom zullen Nederlanders- zo is onlangs door de regering voorgesteld- moeten werken tot 67 jaar, waar de ouderdomsvoorziening eerst in ging bij 65 jaar.

Het is nog kinderspel vergeleken bij de Ponzipolitiek die een onherstelbaar verwoestende voorsprong neemt op de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen. Ik heb daar vorige week een aantal voorbeelden van aangegeven in mijn Worldlog.

Ik kreeg deze week een aantal foto’s toegestuurd per mail van mijn bezoek aan Suriname. Heel bijzonder was het om op stap te gaan met dierenrechtenactiviste en milieubeschermer Monique Pool van Green Heritage Fund Suriname.

Zij vangt luiaards en miereneters op die het slachtoffer zijn geworden van domme mensen die ze als huisdieren houden of ze simpelweg mishandelen. Het is heel bijzonder om deze dieren vast te houden en te kunnen verzorgen. Vooral bij de luiaard had ik het gevoel met een oerdier te maken te hebben.

Er zijn plannen om een professionele opvang starten, want Monique vangt ze nu op in de tuin en in haar huis. Monique beschermt daarnaast het bijzondere estuarium van de Surinamerivier/oceaan. Daar komen dolfijnen voor. Ik heb het geluk gehad er wel een stuk of 15 te zien!! Voor meer info en donaties, klik hier.

Tot volgende week!

Marianne Thieme

This week I made an appeal in the Netherlands’ main financial daily newspaper “Het Financieele Dagblad” to put an end to Ponzi Politics. The response was so overwhelming that I would like to share it with you here.

(Translation of Hein de Kort’s cartoon: Old Indian says to his children: “consider this carefully ‘he who has the future’ and ‘she who will inherit the earth’, one day all of this will be yours”. Child: “Is that really so, chief of the Ponzis, ‘he who talks a lot of hot air with a forked tongue?)

What links the crisis in social security, the collapse of banks and the felling of the rainforests? Ponzi politics, or living out of the pockets of future generations. We cannot wait for politics to intervene; we must intervene in politics.
The ‘Ponzi scam’ is described in Dicken’s novel Little Dorrit (1855) in which Merdle’s Bank ruins thousands of people in a fraudulent bankruptcy.

Simple and malicious: investors are promised extremely high returns. The money is not invested in any kind of profit-making production but is paid back out as “returns” to investors, which in turn attracts new investors. We know this trick from pyramid schemes. The get-rich-quick fantasy is built on attracting new believers.

In the pie-in-the-sky marketing practiced by failed banks, bankers offered high interest on savings and low mortgage rates that were out of line with the market. The loses were made up for by saddling customers (who were often unable to shop around because of their relatively weak financial status) with insurance products with usurious conditions in the form of single premium policies against a backdrop of rising house prices and salaries and with commissions equalling 80% of the deposit that found their way straight into the pockets of the bankers. The Dutch Prime Minister Balkenende recently referred to one of the failed banks just before it collapsed as “an example to us all”. He continued: “You play a major role in the financial sector, you support sport and culture. I think it’s fantastic. We are proud of you!”. With these words, the Dutch prime minister demonstrated his naive belief in the concept of self-reproducing money. And a man who holds this belief may remain prime minister of the Netherlands or even become Europe’s first president, as is currently widely suggested, because virtually all politicians believe in trees that grow up to heaven, the same trees that are being felled at an alarming rate.
The extravagant bankers so devoted to self-enrichment are now being compensated from public funds, making the citizenry the eternal victims of a failed political system.

Take, for example, the cost allocation system used for pension provision in this country. Under this system in the Netherlands (and in many other countries), payments are made from current premium revenues. Ponzi fraud dressed up as solidarity. If there had been sufficient reserves in the first place, there would be no problem. The Dutch government established a pension trust fund in 1990 that matures in 2020 as way a countering the effects of an ageing population. It turned out to be a virtual fund in which billions were being saved on paper while nothing was actually being deposited. This is the reason why Dutch residents – as was recently proposed by the government – will have to work until they are 67 as opposed to 65.

But this is child’s play compared to the Ponzi politics that threatens to wreak irreparable havoc to the future of our children and grandchildren, of which I gave a few examples in last week’s Worldlog.

This week I received a number of photos of my visit to Surinam. I particularly appreciated meeting animal rights activist and environmental campaigner Monique Pool of Green Heritage Fund Suriname. She looks after sloths and anteaters that are the victims of human ignorance when people try to keep them as pets or simply mistreat them. Being able to hold and care for animals like these is very special indeed. The sloth especially seemed to me to be a very primeval creature.

There are plans to set up a professional asylum as Monique currently looks after the animals in her backyard. In addition, Monique protects the special estuary of the Surinam River that is the home to dolphins. I had the luck to see 15 of them!! For more information and to donate, click here.

Until next week!

Marianne Thieme